Οι αισθήσεις μου – Οσφρηση

Τελειώνοντας με τις αισθήσεις διαβάσαμε το βιβλίο «Η Οσφρηση», είδαμε το εσωτερικό της μύτης μας και μιλήσαμε για τι άλλο μας χρησιμεύει εκτός από το να μυρίζουμε.
Τα παιδιά βρήκαν λέξεις που μυρίζουν όμορφα, όπως: λουλούδια, μακαρόνια με κιμά, καραμέλα, γλυκό, κολώνια, κέικ, όταν πλενόμαστε, φράουλα, αποσμητικό, σαπούνι, και λέξεις που μυρίζουν άσχημα, όπως: σκόνη, μανιτάρι, παιχνίδια που τα έχουμε στο πατάρι, κακά, τσίσα, τα πόδια μας, φασολάδα, μπάμιες, ξύδι, ψάρια, σκουπίδια.
Τα παιδιά μύρισαν κανέλα, καφέ, βασιλικό, αρμπαρόριζα, μέντα (καφτερή μαστίχα) και έπειτα με κλειστά μάτια κλήθηκαν να αναγνωρίσουν τι μύριζαν.
Παίξαμε το παιχνίδι «Πουφ βρωμάει, τι ωραία μυρίζει».
Διαβάσαμε και το βιβλίο «Ο Αργύρης και η συμμορία της κυρίας Βρωμίτσας», ότι έπρεπε για όποιον δε θέλει να μπει στο μπάνιο.
Η ενασχόλησή μας με την όσφρηση μας έδωσε αφορμή να μιλήσουμε για τα κυκλαδίτικα ειδώλια και να παρατηρήσουμε το αγαλματάκι που στο προσωπό του φαίνεται να έχει μόνο μύτη. Βασισμένοι στο βιβλίο της Κ.Αναγωγιαννάκη «Μαθαίνω το σώμα μέσα από την τέχνη», δώσαμε όνομα στο άγαλμα «Αντρέας», φανταστήκαμε πως μπορεί να επικοινωνεί χωρίς μάτια και στόμα, παίξαμε πολλά παιχνίδια με το πρόσωπό μας και το πρόσωπο του φίλου μας και τέλος φτιάξαμε το δικό μας πρόσωπο-άγαλμα αλλά με όλα τα όργανα των αισθήσεων.
Τα παιδιά το έκοψαν στο περίγραμμα ενώ εγώ είχα κόψει άνοιγμα στο
σημείο της μύτης. Θεώρησαν ότι είναι μάσκα και φυσικά τις φορέσαμε «τις μάσκες» και προσπαθήσαμε να κινηθούμε στο χώρο. Οποιον νιώθαμε κοντά μας έπρεπε να τον μυρίζουμε, αφού μόνο η μύτη μας ήταν ελεύθερη!!!
Επειτα, συζητώντας για τον Αντρέα (το άγαλμα) και για κάθε έναν που δε μορεί να δει, παίξαμε το παιχνίδι του τυφλού και του οδηγού. Αλλοτε με εμπόδια στο δρόμο κι άλλοτε όχι. Κάθε «τυφλός» έπρεπε να καταθέσει την εμπειρία του, αν φοβήθηκε, αν εμπιστεύτηκε τον οδηγό του, κτλ.